V oaza modlitwy (6)

PIĄTA OAZA MODLITWY – Bystra,

W Domu Rekolekcyjnym Służby Liturgicznej i Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej Maksymilianum w Bystrej, w dniach 8-10 lutego, odbyły się rekolekcje, których temat brzmiał: „Skarb serca. Uzdrowienie wewnętrzne”.
Rekolekcje prowadzili ks. Jerzy Serwin, oraz dr hab. Uniwersytetu Śląskiego Aleksander Bańka, lider Centrum Duchowości w Tychach, który wygłosił dwie konferencje oraz przekazał animatorom tematy i materiały do pracy w grupach. W spotkaniu uczestniczyło ponad 40 osób, głównie z Wspólnoty dorosłych Ruchu Światło-Życie „Wody Jordanu”, a także i inni parafianie, gdyż formuła spotkania miała otwarty charakter i każdy mógł w nim uczestniczyć (rekolekcje ogłaszane były z „ambony”). Były to już piąte spotkania „Oazy Modlitwy”.
Konferencje dotyczyły przyczyn ludzkich lęków, zahamowań, braku ufności do Pana Boga i ludzi. Podstawą rozważań i dyskusji obu spotkań grupowych były słowa Jezusa z Ewangelii św. Łukasza (Łk 12,22-34), „gdzie skarb wasz, tam serce wasze”, a także słowa Chrystusa: „Starajcie się raczej o Jego królestwo, a te rzeczy będą wam dodane”, które wprost przemawiają do nas, jak żyć, aby osiągnąć królestwo Boże, nie troszcząc się zbytnio o zwyczajne ludzkie sprawy. Pan Bóg zwraca nam uwagę na hierarchię wartości, na nasze wybory, na to, czym mamy żyć.
Oprócz uczestnictwa w konferencjach, były także inne zajęcia. Każdy dzień zaczynał się wspólną modlitwą brewiarzową – Jutrznią, a wieczór kończył się adoracją Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Po południu gromadził nas Namiot Spotkania, był też czas na spacer po pięknej okolicy, a po wieczerzy pogodny wieczór połączony z oglądaniem filmu pt. „Helenka”, o życiu i tragicznej śmierci na misji w Boliwii młodej dziewczyny, Heleny Kmieć.
Oaza Modlitwy zakończyła się w niedzielne popołudnie „godziną świadectw” i „rozesłaniem”. Uczestnicy dzielili się swoimi wrażeniami, oraz przeżyciami duchowymi, jakich doznali podczas tych rekolekcji, zaś największe oddziaływanie wywarła homilia ks. Jerzego na temat pokory, na co wskazywały końcowe świadectwa uczestników.