Rejonowy dzień wspólnoty (35)

 

REJONOWY DZIEŃ WSPÓLNOTY w PARAFII św. JANA CHRZCICIELA

W dniu 22 listopada 2014 r. w rejonach naszej diecezji obchodzony był Jesienny Dzień Wspólnoty Ruchu Światło – Życie. Tematem tego spotkania były słowa: „służyć na wzór świętego Jana Pawła II”.
W naszej świątyni, w spotkaniu uczestniczyły grupy z rejonu I realizujące charyzmat Ruchu Światło-Życie, powołanego przez sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego: oazy dzieci, oazy młodzieży młodszej (gimnazjum) i starszej (szkoły ponadgimnazjalne, studenci), wspólnoty dorosłych „Wody Jordanu” oraz małżeństwa i rodziny z Domowego Kościoła.
Przybyłych przywitał ks. Ryszard Gacek, zapalona została świeca – symbol obecnego w zgromadzeniu Chrystusa, przez co zawiązana została oazowa wspólnota, a następnie odmówiona została wspólna modlitwa o potrzebne dary Ducha Świętego.
Następnym punktem spotkania była konferencja, którą wygłosił ks. Marcin Masłoń, a dotyczyła ona tematu, będącego mottem spotkania. Po odczytaniu Ewangelii o cudownym, obfitym połowie ryb (Łk. 5, 4 –11), prowadzący konferencje zadał pytanie: czy możemy dzisiaj służyć tak, jak św. Jan Paweł II i jakie były owoce spotkania ze świętym? Ludzie, którzy spotkali się z nim, mówili, że przy papieżu czuli się wartościowi. Ojciec Święty dawał także poczucie wolności, przede wszystkim od lęku – co skutkowało nawet przemianami politycznymi i społecznymi. To były owoce służby św. Jana Pawła II. Skąd święty czerpał moc do takiej służby? – pytał prelegent. Taka postawa jest skutkiem osobistego spotkania z Chrystusem. Aby więc służyć drugiemu jak św. Jan Paweł II, trzeba spotkania z Jezusem – kontynuował mówca. O tym mówi przeczytany na wstępie fragment Ewangelii – spotkanie Szymona Piotra z Jezusem działającym. Służba drugiemu stanie się konsekwencją tego spotkania. Podobnie postępował św. Jan Paweł II. Dobrze przeżyty sakrament pojednania i Eucharystii usuwa z serca lęk przed odrzuceniem, ale także rodzi pokorę i zrozumienie dla słabości i błędów innych. Spotkanie z Chrystusem nie tylko usposabia nas do służby drugiemu, ale nas samych ubogaca. Spotkanie to uzdalnia nas nawet do kochania nieprzyjaciół, pogłębia nasze zaufanie dla Boga, a modlitwa staje się radosnym spotkaniem z Przyjacielem, a nie przykrym i uciążliwym obowiązkiem. Znakiem tego, że jesteśmy na dobrej drodze jest pokój serca, radość, optymizm, nadzieja.
Służba św. Jana Pawła II polegała też na tym, że słuchał ludzi, których spotykał, umiał przebaczyć nawet zamachowcowi na jego życie, czynił dzieła miłosierdzia. Wychodził do ludzi cierpiących, chorych, ubogich. To wszystko było wynikiem jego spotkania z Chrystusem działającym. Swoją konferencję, ks. Marcin zakończył słowami św. Jana Pawła II, zaczerpniętymi z listu apostolskiego „Novo millennio ineunte”, które są odpowiedzią na pytanie, co mają czynić chrześcijanie XXIw.: Zadajemy to pytanie pełni ufności i optymizmu, chociaż nie lekceważymy trudności. Nie ulegamy bynajmniej naiwnemu przekonaniu, że można znaleźć jakąś magiczną formułę, która pozwoli rozwiązać wielkie problemy naszej epoki. Nie, nie zbawi nas żadna formuła, ale konkretna Osoba oraz pewność, jaką Ona nas napełnia: Ja jestem z wami!
Kolejny etap spotkania stanowiła praca w grupach (dzieci, młodzież, dorośli), podczas której uczestnicy dzielili się swoimi doświadczeniami i świadectwami na temat służby czy to drugiemu człowiekowi, czy wspólnocie w jaką byli zaangażowani. Podsumowanie przemyśleń przedstawione zostały na wspólnym spotkaniu w świątyni.
Kulminacyjnym momentem dnia wspólnoty była Eucharystia. O ile we wcześniejszych zajęciach liczba uczestników nie była wielka, to na Mszę św., w południe, doszło wiele osób (zwłaszcza dorosłych).
Mszę św. koncelebrowało kilku kapłanów: ks. Proboszcz Jerzy Serwin (przewodniczył Eucharystii), nasi wikariusze ks. Ryszard Gacek i ks. Marcin Masłoń, a także ks. Paweł Mielecki, z parafii św. Kazimierza z Krakowa, ks. Bogdan Markowski, misjonarz z parafii Matki Bożej z Lourdes w Krakowie, ks. Aleksander Kasprzyk, z parafii św. Jakuba z Więcławic oraz ks. Józef Sowa, parafii M.B. Królowej Polski z Dąbrowy Szlacheckiej.
Ze słowem Bożym do zebranych zwrócił się ks. Proboszcz. Nawiązując do przeczytanej wcześniej perykopy, o powołaniu Szymona Piotra (J. 21, 15-17), zauważył, że od naszej odpowiedzi na pytanie Jezusa o miłość, zależy to jakie zadania życiowe On nam przeznaczy.
Minęło już 10 lat od śmierci największego z rodu Polaków. Możemy już na spokojnie, z perspektywy czasu, analizować ogrom jego pracy. Jego życie było nieustanną i bezinteresowną służbą. On jest świadkiem bezgranicznej i silnej wiary. Jego życie było darem dla Kościoła, także dla Kościoła w Polsce oraz dla Ruchu Światło-Życie. Czy my Polacy uświadamiamy sobie ogrom wydarzeń, jakie dokonały się w ciągu 27 lat tego pontyfikatu? – pytał kaznodzieja. Pierwsza pielgrzymka do ojczyzny w roku 1979 obudziła poczucie wielkiej godności Polaków, tak że przestali się lękać, czego skutkiem była zmiana systemu politycznego nie tylko w naszym kraju, ale w całej Europie środkowo-wschodniej. Było to dzieło Ducha Świętego, który posłużył się osobą św. Jana Pawła II. Ale czy ten sam Duch nie chce się posłużyć naszą osobą, aby pomóc drugiemu w jego drodze do Boga?– pytał dalej kaznodzieja. Jan Paweł II był niekwestionowanym prorokiem naszych czasów, choć dla wielu niewygodnym, to jednak szanowanym. Niech ten dzień wspólnoty będzie czasem radości i wdzięczności za dar Jana Pawła II i jego tegoroczną kanonizację – apelował ks. Proboszcz.
Na zakończenie kazania odmówiona została odkryta, po jego śmierci, w zapiskach św. Jana Pawła II modlitwa do Ducha Świętego.
Przed rozesłaniem ks. Ryszard wyraził swoją wdzięczność za przybycie kapłanom, wygłoszoną konferencję i homilię, wszystkim grupom Ruchu Światło-Życie i Domowego Kościoła, tym którzy przyczynili się, aby ten dzień mógł się odbyć oraz przekazał pozdrowienia i zaproszenia od ks. Mariusza Suska – moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Po błogosławieństwie wierni mogli indywidualnie uczcić relikwie św. Jana Pawła II. Liturgię uświetnił nasz muzyczny zespół Oazy Dzieci Bożych „Świętojańskie Nutki”, pod dyrekcją s. Nikoletty.
Ostatnim punktem spotkania był tradycyjny wspólnie przygotowany i spożyty, „słodki” posiłek – agapa.